ΕΦΥΓΕ ΕΝΑΣ ΜΕΓΑΛΟΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗΣ!
ΧΑΣΑΜΕ ΕΝΑΝ ΗΓΕΤΗ ΤΟΥ ΚΚΕ(μ-λ) ΚΑΙ ΕΠΙΤΙΜΟ ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΜΑΣ!
Ο Γρηγόρης γεννημένος το 1945, από τα νεανικά του χρόνια ακόμη, ρίχνεται στην μάχη της επανάστασης και του κομμουνισμού και μέχρι την τελευταία του πνοή συνέχισε αυτήν την πολιτική μάχη για τα συμφέροντα της κομμουνιστικής υπόθεσης. Από την δεκαετία του 1960 υπερασπίστηκε την κόκκινη σημαία που άνοιξε ο Μάο ενάντια στον σοβιετικό ρεβιζιονισμό. Εμπνεύστηκε ιδεολογικά και πολιτικά και έγινε ένας από τους καλύτερους μαθητές των διδαγμάτων της Μεγάλης Προλεταριακής Πολιτιστικής Επανάστασης. Την περίοδο της χούντας των συνταγματαρχών, για ένα περίπου χρόνο πάλεψε σε παράνομες συνθήκες και στην συνέχεια συμμετείχε στον αντιδικτατορικό αγώνα σαν πολιτικός πρόσφυγας στον Καναδά μέχρι την κατάρρευση του φασιστικού καθεστώτος.
Στον αγώνα για την κομμουνιστική υπόθεση είχε αδιάκοπη συμμετοχή. Μέχρι τον θάνατο του ήταν οργανωμένος στο ΚΚΕ(μ-λ) και ήταν ένα από τα καθοδηγητικά στελέχη του. Τα μακροχρόνια προβλήματα υγείας δεν τον εμπόδισαν να συμμετέχει στον αγώνα. Υπηρέτησε το κόμμα του, την ταξική πάλη στην Ελλάδα και το διεθνές προλεταριάτο μέχρι την τελευταία του πνοή. Παρά το γεγονός ότι η κατάσταση της υγείας του δεν βοηθούσε, δεν παραμέλησε την θεωρητική και πολιτική δουλειά. Και όταν ήρθε πρόσωπο με πρόσωπο με τον θάνατο η μόνη ανησυχία του ήταν ότι δεν θα καταφέρει να ολοκληρώσει το έργο του. Ο θάνατος γι” αυτόν ήταν μόνο ο φόβος μην μείνει ανολοκλήρωτη η προσπάθεια του. Σε οποιεσδήποτε συνθήκες και καταστάσεις κατάφερε να αποδείξει ότι ήταν κομμουνιστής με την ουσιαστική έννοια της λέξης.
Ο Γρηγόρης ήταν «ο μπαμπάς Γρηγόρης» του κόμματός μας. Από το 1983 ήρθε σε επαφή με το κόμμα μας. Έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη των σχέσεων με το αδελφό κόμμα, το ΚΚΕ(μ-λ). Προσπάθησε να βοηθήσει εκατοντάδες στελέχη και αγωνιστές του κόμματός μας στην πολιτική προσφυγιά. Το ΚΚΕ(μ-λ) με πρωταγωνιστή τον σ. Γρηγόρη συνεχίζει να δίνει την ηθική και πολιτική υποστήριξη στο κόμμα μας και σε όλα τα επαναστατικά κινήματα και τους πολιτικούς πρόσφυγες. Στις πιο δύσκολες περιόδους λειτούργησε σαν ένα ενεργό μέλος του κόμματός μας, υπερασπίστηκε το κόμμα μας σαν δικό του κόμμα. Κάθε μέλος που έτυχε να τον γνωρίσει βίωσε κοντά του τις πιο δυνατές, τις πιο χαρακτηριστικές, τις πιο ειλικρινείς σχέσεις συντροφικότητας. Στο κόμμα μας δεν πρόσφερε μόνο τον κόπο του, πρόσφερε την ψυχή και την καρδιά του. Ήταν τόσο συντροφικός που έλεγε «το TKP/ML μερικές φορές είναι για μένα πιο σημαντικό από το ΚΚΕ(μ-λ). Επειδή είδα μάρτυρες, κρατούμενους, είδα να επαναστατούν κάτω από τις βαριές συνθήκες. Η σχέση μου με το TKP/ML γίνεται πιο πολύτιμη, από την απώλεια των συντρόφων μου μέσα στην αγώνα».
Στο 7ο συνέδριο του κόμματός μας κάναμε τον Γρηγόρη επίτιμο μέλος του κόμματός μας εξ αιτίας αυτής της βαθιά ριζωμένης πολιτικής σχέσης. Με αυτή την ιδιότητα σε κάθε πρόβλημα του κόμματός μας έδινε την γνώμη του. Η προσέγγισή του απέναντι στα ιδεολογικά και πολιτικά προβλήματα και τα λάθη του κόμματός μας, ήταν συντροφική και συνεχίστηκε μέχρι σήμερα.
Τελευταία, απέναντι στις διώξεις και την δίκη στην Γερμανία τον Απρίλη του 2015 στάθηκε με την ίδια ευαισθησία και την νιότη που τον διέκρινε. Στην αποτελεσματική και δυναμική διεθνιστική εκστρατεία που αναπτύχθηκε από το ΚΚΕ(μ-λ) έπαιξε σημαντικό ρόλο παρά την κρίσιμη κατάσταση της υγείας του. Μιλώντας για τους συντρόφους που συνελήφθησαν υποστήριζε ότι η επίθεση αυτή είναι επίθεση που κατευθύνεται συνολικά ενάντια στην κομμουνιστική υπόθεση. Μαζί με το κόμμα του πέτυχαν την πιο αποτελεσματική και δυναμική καμπάνια σε διεθνές επίπεδο. Ακόμα και τότε που σχεδόν δεν μπορούσε να περπατήσει στα τέλη του 2016, πήγε δυο φορές στο δικαστήριο στο Μόναχο λέγοντας: «θέλω να δω τους συντρόφους μου, ίσως τονωθεί το ηθικό τους που θα με δουν». Έτσι αντιλαμβάνονταν και έδινε νόημα στην συντροφικότητα.
Ο Γρηγόρης Κωνσταντόπουλος ήταν ένας άξιος ηγέτης του Ελληνικού Κομμουνιστικού Κινήματος. Κατείχε μια ειδική και σεβαστή θέση μέσα στο Ελληνικό επαναστατικό και αριστερό κίνημα. Χάσαμε έναν μεγάλο κομμουνιστή. Ο πόνος μας, η θλίψη μας και η στενοχώρια μας είναι βαθιά. Χάσαμε ένα γενναίο και μοναδικό επίτιμο μέλος του κόμματός μας. Αυτόν που κατάφερε να κρατήσει ζωντανή την κομμουνιστική ταυτότητα σε κάθε κατάσταση με το 50χρονο αγώνα του. Πάλεψε για την αναγκαιότητα της οργάνωσης και της επιτυχίας του αγώνα για τον Κομμουνισμό και την Επανάσταση ενάντια στην ήττα. Στην ζωή του δεν υπήρχε κούραση, απογοήτευση η απελπισία.
Ο αγώνας του είναι αγώνας μας. Ήταν ένας ατρόμητος μαχητής του κομμουνισμού, ένας στρατιώτης της ταξικής πάλης μέχρι την τελευταία του πνοή και ταυτόχρονα ένας από τους καλύτερους υποστηρικτές και οργανωτές της διεθνούς αλληλεγγύης. Κοιμήσου ήσυχα αγαπημένε σύντροφε. Οι ελπίδες σου και τα ιδανικά σου θα αγκαλιάσουν οπωσδήποτε το μέλλον !
23 Ιανουαρίου 2017
Η Κεντρική Επιτροπή του TKP/ML
Εκτύπωση
No comments:
Post a Comment